Święty Łukasz – Historyk łagodności Chrystusowej
Category : liturgiczne wspomnienie św.
W Piśmie Świętym, na początku Nowego Testamentu odnajdujemy Ewangelię według czterech Ewangelistów: Mateusza, Marka, Łukasza i Jana. 18 października obchodzimy wspomnienie jednego z nich – św. Łukasza.
Kim był św. Łukasz? Tertulian pisze, że nasz patron pochodził z Antiochii Syryjskiej. Był poganinem, przyjął wiarę w Chrystusa ok. 40 roku (czyli 7 lat po śmierci Mistrza z Nazaretu), zanim dołączył do św. Pawła (ok. 50 r.). Nie należał do grona 12 Apostołów ani do uczniów Chrystusa. Z zawodu był lekarzem, na co wskazują słowa św. Pawła z Listu do Kolosan Pozdrawia was Łukasz, umiłowany lekarz, i Demas Kol, 4,14. Należał do ludzi wykształconych. Świadczy o tym piękny język jakim się posługiwał, a także dokładność informacji i umiejętność znajdowania i sięgania do źródeł. Po spotkaniu ze św. Pawłem przyłącza się do niego stając się towarzyszem, lekarzem i uczniem. Jest wierny Pawłowi, jako jedyny pozostał przy nim w więzieniu w Rzymie. Nie wiemy kiedy, gdzie i jak zmarł św. Łukasz, Ojcowie Kościoła wymieniają liczne miejsca, autor prologu do Ewangelii z II wieku twierdzi że św. Łukasz zmarł w Beocji mają 84 lata.
Łukasz jest autorem Ewangelii oraz Dziejów Apostolskich. Prawdopodobnie sam nie znał Jezusa, jednak dokładnie badał świadków i z tych źródeł czerpał wszystkie wiadomości. Jest on nazywany autorem „Ewangelii Dzieciństwa Jezusa”. Jako jedyny opisał scenę zwiastowania czy narodzenia Jana Chrzciciela i Jezusa, pokłon pasterzy, ofiarowanie i znalezienie Jezusa. Dzięki niemu poznaliśmy wiele szczegółów z życia Matki Najświętszej. Przekazał nam także informację dotyczące wystąpienie Jezusa w Nazarecie, wskrzeszenie młodzieńca z Nain, rozesłanie 72 uczniów, przypowieści choćby o Miłosiernym Samarytaninie czy o zaproszonych na gody weselne (i wiele innych).
W Dziejach Apostolskich św. Łukasz opisuje początki Kościoła – mówi co działo się po wniebowstąpieniu Jezusa. Był świadkiem wypraw św. Pawła, dlatego też był naocznym świadkiem wielu wydarzeń. Dante określił Łukasza jako historyka łagodności Chrystusowej.
Św. Łukasz jest patronem Hiszpanii i miasta Achai; introligatorów, lekarzy, malarzy i rzeźbiarzy, notariuszy, rzeźników, złotników. Według legendy malował portrety Jezusa, apostołów, a zwłaszcza Maryi, Matki Bożej. Jeden z nich, jak opisuje Teodor Lektor z VI wieku, cesarzowa Eudoksja, żona Teodozego II Wielkiego zabrała z Jerozolimy i przesłała św. Pulcherii, siostrze cesarza. Według innej opowieści kopią jednego z obrazów św. Łukasza jest ikona jasnogórska (www.brewiarz.pl).
Czego możemy uczyć się od św. Łukasza? W życiu codziennym na pewno dokładności, w życiu duchowym wierności Chrystusowi i Jego nauce. Św. Łukasz nie chciał, by nauka o Chrystusie z biegiem lat utonęła w plotkach zaczął więc badać historię, docierać do świadków życia Mistrza, a później to spisał, by prawda przetrwała przez wieki. Św. Łukasz był dociekliwy dotarł do informacji o Jezusie, które pominęli inni Ewangeliści. Nazywany jest także pocieszycielem powątpiewających i patronem trzeźwo myślących.
Niech nasz patron będzie dla nas wzorem w szukaniu prawdy o Jezusie, a jednocześnie patrząc na Niego chciejmy stawać się głosicielami Dobrej Nowiny w naszych domach, rodzinach, miejscach pracy – w naszej codzienności.
Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu, abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono (Łk 1,1–4).
