Wielki Czwartek- Msza Wieczerzy Pańskiej
Category : WYDARZENIA
KOMENTARZE LITURGICZNE- TRIDUUM PASCHALNE
Wielki Czwartek- Msza Wieczerzy Pańskiej
- Komentarz przed wejściem asysty
Gromadzimy się w dzisiejszy wieczór wokół Chrystusa Pana jak uczniowie na Ostatniej Wieczerzy. Uczestniczymy w tych samych wydarzeniach. Ten sam Jezus zaprasza nas do wspólnego stołu. Weźmie chleb i wino, i przemieni je w swoje Ciało i Krew, aby nas nakarmić. Czyni to wszystko
z miłości ku nam. Zanim odejdzie do Ojca zostawi nam Testament miłości, mimo nocy zdrady
i niewierności, mimo bliskiej męki i śmierci krzyżowej. Tym testamentem jest On sam. Pozostał
z nami pod osłoną znaków sakramentalnych, zwłaszcza Eucharystii i kapłaństwa, których ustanowienie dziś wspominamy. Sprawia to Duch Święty, którego mocą żyjemy i uświęcamy się. Odchodząc Chrystus zobowiązał nas jednak do wzajemnej miłości. Zostawił nam wymowny przykład; umywając nogi swoim uczniom, kazał nam kierować się w życiu tą samą zasadą miłości „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak ja was umiłowałem” (J 15,12).
- Komentarz przed „Gloria”
Zabrzmią teraz dzwony i zamilkną na czas Męki Pana, podobnie zamilkną organy, ale niech nie milknie nasza modlitwa i nasza pieśń. Głośmy chwałę Boga, który dał nam swego Syna, jako jedyną Paschę zbawienia.
- Komentarz przed pierwszym czytaniem
Usłyszymy opis uczty Paschalnej Starego Przymierza. Tę ucztę spożywali synowie Izraela w nocy ich wyzwolenia – i zawsze potem na pamiątkę tej nocy. Naszym wyzwoleniem jest Pascha Chrystusa – prawdziwego Baranka, który wyzwala nas z grzechu. My więc podobnie świętujemy tę ucztę nowego przymierza, którą zostawił nam Pan na swoją pamiątkę, przez nią dostępujemy łaski zbawienia.
- Komentarz przed drugim czytaniem
Słowa, które przekazuje św. Paweł, słyszymy podczas sprawowania każdej Eucharystii. Ich mocą
i mocą działania Ducha Świętego staje się obecna wśród nas śmierć Zbawiciela i jej zbawienny skutek – nasze odkupienie. To, co celebrujemy pod osłoną świętych znaków liturgii, dopełni się
w paruzji – ostatecznym przyjściu Chrystusa.
- Komentarz przed Ewangelią
Chrystus umył nogi uczniom Przed Ostatnią Wieczerzą, w której ustanowił sakrament swej ofiary
i zbawiającej obecności. Obmycie nóg symbol pokory i miłości. Do takiej miłości umiejącej służyć zobowiązał nas wszystkich Pan. Ona jest największym przykazaniem i warunkiem owocnego udziału w Eucharystii. Od najdawniejszych czasów chrześcijanie nazywali Eucharystię ucztą miłości. W niej Jezus zostawił nam siebie, bo do końca nas umiłował.
- Komentarz przed procesją z darami
W pierwszych wiekach chrześcijaństwa wierni we wspólnocie przynosili dary, które były potrzebne do sprawowania Eucharystii (dziś określamy te dary jako materia sakramentów, czyli chleb, wino
i woda), ale przynosili też to wszystko, co było potrzebne innym braciom i siostrom ze wspólnoty. Przynosili pokarmy, napój, odzienie, a później także pieniądze. Dary te wykorzystywano także na agapach – ucztach miłości, które były kontynuacją radosnego spotkania na Ofierze Pana. Nasza dzisiejsza procesja z darami jest znakiem troski o siebie wzajemnie, o innych, tak jak Bóg troszczy się o nas wszystkich. Dawać może ten, kto kocha, ten, kto się nie gniewa, lecz będąc obdarowany życiem troszczy się o życie innych.
- Komentarz przed przeniesieniem Najśw. Sakramentu
Chrystus – Żywa Miłość daje siebie innym, daje swoje Ciało i Krew nam wszystkim, oraz wybiera sobie tych, którzy będą Go sprowadzali na Ołtarz – daje nam kapłanów. Kapłan przeniesie Najświętszy Sakrament do kaplicy adoracji, w której będziemy Chrystusa adorowali
z wdzięcznością za dar Eucharystii, oraz będziemy rozwaŻali ostatnie chwile z Życia Chrystusa przed Jego męką i śmiercią, zwłaszcza Jego modlitwę i upomnienia dane uczniom w Ogrodzie Oliwnym. Teraz wszystkie tabernakula będą puste, abyśmy uświadomili sobie, że zabrano nam Pana, a On łagodnie poszedł tam, gdzie Go zaprowadzono.Za kim tęsknimy? Za Tym, którego nie widzimy!Przeniesieniu Najświętszego Sakramentu do kaplicy adoracji towarzyszyć będzie śpiew starego i czcigodnego hymnu „Sław, języku, tajemnicę”, którego autorstwo przypisuje się św. Tomaszowi z Akwinu. Za jego odśpiewanie można dziś zyskać odpust zupełny.
